Talambuhay ni Sushmita Gapi

Noong ako ay kinder 

              Ako si Sushmita Diaz Gapi ay isinilang  noong Mayo 21, 1994 sa malaking Ospital ng Lungsod ng San Pablo, Laguna. Ako ay labing anim na taong gulang. Ang mga magulang ko ay sina Zoilo Gapi ang aking ama at Myrna Diaz ang aking ina. Kami ay pitong magkakapatid at ako ay pang-apat sa kanila. Nakatira kami sa Barangay Sta. Catalina, San Pablo City. 

              Noong ipinagbubuntis ako ng aking ina siya'y nagpa-ultrasound upang malaman kung ako ay babae o lalake. Sinabi ng doktor na isa daw akong lalake ngunit ng manganak na ang aking ina na pitong buwan lamang ako ay babae ang lumabas dahil sa kulang sa buwan ako ay inilagay sa "incubator" upang ipagpatuloy ang aking buhay. Nagtatakang mabuti ang aking ama noon at di pa ako tuluyang natanggap dahil sa maling pangyayari at impormasyong ibinigay ng doktor. Subalit sa bandang huli ay natanggap na rin ako. 

           May magandang pinagmulan ang aking pangalan. Nang ako'y pinapanganak ay kasabayang nagaganap ang kompitisyon ng Miss Universe na ang nanalo ay si Sushmita Zhen na isang Indian. Kaya napagdesisyunan ng aking mga magulang na iyon ang ipangalan sa akin. Halos lahat naman kaming magkakapatid ay may magandang pinagmulan ng pangalan tulad na lang sa kuya kong panganay na si Marlo, pinagsamang pangalan ng magulang namin. Ang dalawa ko namang kuya na sina Aaron at Zander ay sa bibliya kinuha ang pangalan dahil hilig niyang magbasa ng bibliya at nabasa niya ang mga pangalan na iyo. Ang sumunod sa aking babae ay si Millenne, ipinanganak noong ikatlo ng Enero na taong Millenium kaya naging ganun ang kanyang pangalan. Si Hayley naman ay sa matalik na kaibigan ng akin ina na isang doktora na pumanaw na, sa doktora isinunod ang pangalan dahil naging mabuting kaibigan ito sa aking ina. Ang bunso ay galing sa salitang Republika ng Pilipinas, dahil iyon daw ang tanging napasok sa isip ng aking ina kaya ang naging pangalan ay Arpie. Ang aming mga pangalan ay kakaiba ngunit may istorya. 

Sa aking pag-aaral naman!!

 Recognition namin noong grade 3

        Nagsimula akong mag-aral ng ako'y anim na taong gulang sa Elementarya ng Taytay Malaya, Nagcarlan, Laguna. Kahit papaano ay nakakuha ako ng parangal na nagbigay ng kasiyahan sa aking mga magulang. Nasa unang baitang ng sumali ako sa "Drum and Lyre Club" sa aming paaralan. Naging kasama ko ang aking kua dahil siya ay tumutugtog ng drum. Masaya ang mga activity at pagsasanay na aming ginagawa. Hanggang sa dumating na iyong kumpetisyon ng iba't-ibang paaralan at mga barangay. Hindi ko makakalimutan ang ala-alang ito dahil sa daming naglaban-laban ay naging pangatlo pa kami. Malaking suporta ang ibinigay sa akin ng mga magulang. Subalit may kapalit itong lungkot dahil dumating iyong panahon na kailangang ko ng lumipat ng paaralan. Ang dalawang kuya ko ay sa Bayan ng San Pablo na mag-aaral ng sekundarya at dun pa kami nagkaroon ng hanapbuhay. Pagkatapos ng aking pag-aaral ng ikaapat na baitang, lumipat na ako sa San Pablo Central School. Marami akong nakilala na mga kaibigan at gurong mababait. Lalo pang nadagdagan ang aking kaalaman dahil sa maayos na pagtuturo. Sa San Pablo Central na ako nagtapos ng elementary.

     Nag-aral ako ng sekundarya sa Col. Lauro D. Dizon Memorial National High School. Maraming nakakatuwa at malungkot na bagay ang nangyari sa akin ng maging high school student dito.

             Noong first year ako, sa aming subject sa Filipino ay nagkaroon ng paligsahan ng sabayang pagbigkas ng tula sa amin section . Ginanap ito silid-aralan ng paaralan, buwan ng Marso taong 2008 sa pamumuno ng aming guro na si G. Lacsam. Bawat grupo ay pinaghandaan ang paligsahan at bawat isa ay may magandang pyesa na gagamitin sa pagtula na gawa rin ng aming kamag-aral. Ang tula ng aming grupo ay "Ang Hunyango" na gawa ni Razel Gatmaitan. Noong una ay nahirapan kami kung paano namin maipapakita ang isang hunyango sa harap ng mga manunuod. Napagkaisahan namin na pinturahan ang aming braso at muka upang maging mas makatotohanan ang aming gustong ipahayag. Nagsikap kaming sauluhin ng mabuti ang tula upang walang magkamali kapag nasa harap na ng laban. Sa maayos at magandang presentasyon, nakatanggap kami ng sertipiko ng karangalan bilang unang pinakamahusay sa larangan ng sabayang pagbigkas ng tula. Malaking bagay sa amin ito dahil alam naming may kinahinatnanan ng aming paghihirap. 

Ako at ang kapatid kong si Hayley

                          2nd year ng mag-"Florante at Laura" paligsahan ng pag-akto, pagtula at pagkanta ng bawat seksyon . Pagpapakita ng mga pangyayari sa kwento ng Florante at Laura. nakakalungkot isipin na lahat ng aming tauhan at mang-aawit ay may nakuhang award pero sa kabuuan ng lahat ay wala kaming nakuha. Kahit ganon ang nangyari masaya pa rin kame kasi may naipakita kami at may pinatunayan. 

1st year highschool AKO 

                        3rd year ako ng nagalit ang guro namin sa MAPEH na si Gng. Baylon. Lagi daw siyang napapsensya sa aming kaingayan, subalit sa hindi inaasahang panahon sa sobrang ingay namin di na sya nakapagtimpi at tuluyan na siyang nagalit. Na-guidance kaming lahat na 3-B. Pinangaralan kami ng guidance councilor na maging maayos sa guro at igalang ito. Sa mga sumunod na araw ay naging disiplinado na ang aming section. Naging maayos na ang pakikitungo ng aming guro. Isang pangkamalian ng na-guidance na naman ako sa kadahilanang napadamay ako sa mga nag-cutting ng klase sa MAPEH. Hindi naman talaga ako lumiban, nahuli lang ako sa pagpasok nun. Nasura ang aming guro dahil sa dami ng nag-cutting sa aming section sa time niya. Kaya kinabukasan pinatawag ang mga magulang ng mga nag-cutting at kasama ako dun. Hindi daw tatanggapin ni ma'am Baylon sa kanyang klase ang estudyanteng di pa nakakausap ang magulang. Kaya sa mga sumunod na araw pinapunta ko na ang aking kuya para kausapin si ma'am. Simula noon ay lagi na akong pumapasok at di na nagpapahuli ng pasok. Maraming masamang karanasan ang nangyari sa akin,  pero isa itong dahilan upang magbago ang mga mali kong gawain.

                       Ito na ang huli kong taon sa high school. Pinakamasayang taon ko na ito ng aking pag-aaral. Maraming activity ang ginagawa sa lahat ng asignatura tulad na lang ng cheerdance. Ito ang pinakamasaya, pinakaexiting at pinakamemorable sa aking pagiging 4th year student. Ang kompetisyong ito ay pinaghandaan talaga ng aming section dahil desidido kaming manalo sa labanang ito. Dahil sa malaking paghihirap at pagpupursige namin sa pagpapraktis nagbunga ito ng maganda, dahil nag-champion kami.!!!

 Mga masasaya't malulungkot na pangyayari sa aking buhay na hinding-hindi ko makakalimutan.

                     Noong bakasyon ng ako'y sampung taong gulang pa lamang pumunta kami ng buong pamilya sa Baguio upang mag-bakasyon, magpakasaya at mag-bonding. Umarkila kami ng bangka upang mamasyal sa lawa ng parke ng Baguio. Nagkakagulo kami dahil hindi maalam magsagwan ang aking kuya at ama pero nakaraus din kame. Nagbisikleta kami ng aking kuya, sa sobrang niyang bilis magpidal nagtaob ang aming bike at nasugatan ang aming tuhod. Umuwi kami ng may masasayang ngiti at magandang ala-ala na hindi namin malilimutan. 

present kong picture

                   Ang malungkot na pangyayari ay noong ako'y labing taong gulang na. Ikinuwento ng aking ina na ampon lang daw???? ako pero hindi yon totoo. Napagkaisahan ako ng aking mga kuya, sinabi nila na hanapin ko na daw ang aking tunay na magulang at huwag makisiksik sa kanila. Napaiyak ako dahil sa sobrang sakit ng naramdaman ko.

                   Sa ngayon malapit na ang araw ng aming pagtatapos nakakaiyak at nakakalungkot isipin na mawawala na ako sa Dizon. Magkakahiwalay na kaming magkakaibigan at higit sa lahat di ko na makikita ang aking CRUSH. Pero ang high school life ang pinakamasayang nangyari sa aking buhay. Sana maging matagumpay ako sa mga darating pang taon.