"Ang Talambuhay ni Jessie D. Gonzalvo"

A

"Ang Aking mga Tiyahin"

Sa malayong lugar ng Maynila sa Marikina nakilala sina Potenciano Gonzalvo at Helen Donato. Si Helen ay isang Lady Guard samantalang si Potenciano ay isa ring guwardiya. Noong una tila magkaibigan lamang sila, subalit sa hindi inaasahang pangyayari nahulog ang loob nila sa isa’t isa. Kaya naman nagging magkarelasyon sila na humantong sa kanilang pagpapakasal. Taong 1992, ikinasal sina Potenciano Gonzalvo at Helen Donato. Nagbunga ang kanilang pagmamahalan ng walong anak. Ito ay sina, Cristina, Jessie, Mary Grace, Ginalyn, John Paul, Dingdong, Ivan at Monica.

"Ito ay Litrato ko nung Isang taon lang ako"

            Taong Disyembre 24, 1993, ipinanganak ang isang natatatanging bata ng may angking talento sa pag-awit, pag-sayaw, at pagtitiyaga sa pag-aaral. Siya ay si Jessie D. Gonzalvo. Pangalawa ako sa walong magkakapatid. Nagmula raw ang aking pangalan sa pangalan ni Hesus. Sabi ng nanay ko kung napatapat ng Disyembre 25, ang aking kaarawan maaaring Hesus ang pangalan ko, subalit Disyembre 24 kaya, Jessie nalang ang ipinangalan sa akin.

"Ito ay 2nd Birthday ko"

            Noong dalawang taong gulang pa lang ako ay naninirahan kami sa Marikina kung saan ako ay ipinanganak. Isang araw habang naka duty ang aking ama ay may isang magnanakaw na pumasok sa  bahay na binabantayan niya. Muntik na siyang mapatay nito, buti na lang at naagaw nito ang hawak na samurai ng magnanakaw. Kaya nagtatakbo ito at napadaan sa aming bahay, buti na lang at hindi niya ako nakita, kung hindi maaaring wala na ako sa mundong ibabaw. Dahilan sa nangyari nagpasya ang aking magulang na lumipat kami dito sa Laguna, sa San Gabriel dahil sa takot na balikan o patayin kami ng magnanakaw dahil nakawala iyon. Pagdating naming ditto sa San Gabriel, ay nakilala ko ang aking mga pinsan sa bahagi ng aking ama. Masayang-masaya ako noon subalit nawalan ng trabaho ang aking ama dahil expired na ang lisensya niya sa pagiging guwardiya, kaya nag tricycle driver na lang siya.

            Taong June 1999, ipinasya ng aking magulang na ipasok ako sa eskwelahan na malapit sa aming bahay. Tuwang-tuwa ako kaya nagsikap ako na matutong magbasa at magsulat, nagbunga ang lahat ng aking pagpapagal. Natuto na akong magbasa ng ingles, at tagalong ganun na rin ang pagsulat at pagbilang. Galak na galak ang aking mga magulang sa ipinakita kong kahusayan. Samantala, sa aming eskuwelahan ako ang palaging pinapakanta ng mga guro ko kapag wala kaming ginagawa, maaaring nagagandahan sila sa aking boses kaya naman malaking karangalan iyon para sa akin.

"Ito Litrato namin Pagkatapos Kong Binyagan"

            Makalipas ang tatlong taon ako ay nasa ikaapat na baiting na, subalit habang lumilipas ang panahon dumarami ang aking mga kapatid. Mula sa apat ay nagging walo na kaya naman napagpasyahan ng mga magulang ko na ibigay ako sa tiyahin kong si Doray. Dahilan sa hindi na nila kayang pag-aralin ako. Noong una, ay malungkot at umiiyak ako dahil sa ayokong mawalay sa aking mga magulang, subalit wala akong magagawa kundi tanggapin iyon.

            Sa tiyahin ko naranasan ang tila hindi magandang karanasan. Sa kanila ko naranasan ang nagbuhat ng nabibigat na bagay na ginagawa ng isang aguador na taga-igib ng tubig sa bukal. Siya nga pala kumukuha kami n gaming inumin sa may bukal na malapit sa aming lugar. Ito ay malinis at masarap inumin. Sa kabila ng mahirap na naranasan ko ay tiniis ko ang lahat ng iyon upang makapagtapos ng pag-aaral. Kaya lamang, ng makapagtapos na ako ng elementarya ay may hindi inaaasahang pangyayari, natanggal sa trabaho ang asawa ng tiyahin ko, kaya hindi na nila ako mapag-aaral pa ng hayskul.

            Kaya,nagpasya akong tumigil sa pag-aaral.noong una, hindi ko matanggap subalit, wala na akong magagawa, maaaring may magandang plano ang Diyos sa akin. Habang hindi ako pumapasok sa eskuwelahan ay nahikayat ako na sumimba sa simbahan ng mga born again. Makaraan ang isang taon na paghinto ko sa pag-aaral ay may nag alok sa akin na papapasukin ako ng hayskul. Kaya naman agad akong pumayag sa kanilang kagustuhan. Ipinasok nila ako sa Col.Lauro D. Dizon Memorial National Highschool.  Helen Longjas ang pangalan ng taong nag-alok sa akin upang makapag-aral muli.

            Noong 1^st yr. ako ay nasa 1-F ako. Ipinaita ko ang pagiging aktibo ko sa klase kahit na tila ba inaapi o inaaway ako ng mga kaklase ko, sa dahilang BAKLA ako!! Tiniis ko ang mga sapok at tadyak nila dahil sa takot din ako sa kanila. Samantala dumating na ang resulta ng una naming markahan at mataas naman ang aking nakuha sa Math, ako ay, nabibilang sa top3. makalipas ang ilang buwan napanatili ko ang puwesto ko sa math gayon na rin sa ibang subject. Subalit sa hirap ng kalagayan ko sa nag-papaaral sa akin ay nagpasya akong umuwi na lang sa amin. Pagdating ko sa amin, ay tinulungan ako ng aking magulang sa aking pag-aaral kaya hindi na ako umalis sa amin.

"Ito ang Kasalukuyan Kong Itsura"

            Makalipas ang isang taon,2^nd yr na ako. Tumaas ng isa ang seksyon ko, kaya 2-E na ‘ko. Naging teacher ko sina Mrs. Linggad, Mr.Mission, at Mrs. Evangelista, silang tatlo ay tuwang-tuwa sa akin, una sa English dahil sa magaling akong mag declamation, pangalawa sa Math, madali daw akong maka-pick-up ng sagot. Pangatlo, sa Filipino ay aktibo ako sa pagsagot sa aming talakayan kaya naman matataas ang aking mga marka. Noong 2^nd yr din ako, ay nagging si Florante ako kahit na bakla ako. Ipinagkatiwala ni Mrs.Linggad ang role ko sa Florant’t Laura. Lubos ang aking kagalakan kaya ginalingan ko, subalit noong lumaban kami ay natalo ang aming seksyon. Tinanggap naming lahat ng iyon.

            Dumaan ang isang taon at ako’y 3^rd yr. na. naging 3-C ako na dati ay 2-E. tuwang tuwa ako dahil mababait ang aking mga kaklase na di tulad ng dati kong mga nakasama. Ditto ko nakilala ang nagbigay kulay sa buhay kong mapanglaw. Siya ay si Jeric Philippi S. Musa, kahit na alam ko na bawal at ayaw niya sa akin. Samantala nahulog ang kapatid ko na si Mary Grace sa bisikleta na nagging sanhi ng pagkalinsad ang buto niya sa likod, matapos ang nangyari ay tila isang lantang gulay ang kapatid ko. Kaya ipinatingin ng mga magulang ko sa doctor at doon nakita ang linsad nitong buto, at nagkaroon pa siya ng tuberculosis sa buto. Kaya ipinagamot naming ito at inihingi ng tulong kay Martin Ambray Ilagan kaya naibigay sa kanya ang gamut sa tuberculosis. Samantalang patuloy na tumataas ang aking marka sa kabila ng mga pagsubok na dumarating sa buhay namin.

"Ito ay Litrato Ko ng magkaroon ng Camping sa School'

            Kaya ngayong 4^th yr na ako ay naging 4-BLAZER na ako! Samantala sa di inaasahang pangyayari ay nagkasakit at naratay ng dalawang linggo ang aking kapatid na si John Paul. Noong una, akala namin simpleng sakit ng ulo lamang ang nararamdaman niya, subalit, nang ipatingin naming ito sa doctor, ay meningitis na pala. Ang meningitis ay isang uri ng sakit sa utak. July 4, 2010 sa ganap na ala siyete ng umaga gumimbal ang isang balita na pumanaw na ang aking kapatid sa ospital sa batangas. Gumuho ang buhay ko sa nangyaring iyon, kaya naman hindi ako pumasok na isang linggo sa aking pinapasukan.Nang malaman ito ng mga kaklase at tagapayo  ko ay agad silang umaksyon upang makatulong sa amin sa pamamagitan ng panonolicit sa dizon. Kaya noong pumunta sila sa amin ay nagulat ako at natuwa sa ginawa nilang pagmamalasakit sa akin. Malaki rin ang utang na loob ko kay Sir Villanueva na dumamay at tumulong din sa amin. July 8, 2010 nilibing ang aking kapatid. Kaya ng dumaan ang mga araw pati na ang pasko at ang bagong taon ay lumbay na lumbay kaming lahat dahil wala na siya. Sa ngayon ay pinipilit naming bumangon mula sa pagkakalugmok. Habang sa aking pinapasukan ay patuloy akong nagsisikap upang makapagtapos ng pag-aaral at nang makatulong sa aking mga magulang. Ito ang kwento ng buhay ko, nawa, maging inspirasyon ako sa lahat ng kabataan na matutong harapin at pagtagumpayan ang mga pagsubok na dumarating sa ating buhay. God bless you all!!!